Na een spannende zomer vol automotive genot, komt dan de gevreesde periode aan voor de meeste automobilisten. Het wordt winter, een tijd van het jaar waar 99% van de bestuurders met een bang hart rond gaat rijden omwille van sneeuw, ijzel, regen en een slechte zichtbaarheid. Natuurlijk is er altijd de uitzondering op de regel, namelijk de automobilist die zelf durft zorgen voor zijn eigen straal zonneschijn in periodes van bewolking.
Het is zeven graden onder nul, er ligt tien centimeter sneeuw en het terrein van vandaag is leeg, zo leeg zelfs dat je vier kilometer ver kunt driften over een breedte van 60 meter, en dat in twee richtingen. Een ideale speelplaats dus voor zij die vinden dat een BMW wel in de sneeuw thuis hoort. Het is nog vroeg in de namiddag wanneer we besluiten wat te gaan spelen, het zou maar een uurtje duren....maar een uur werd al snel een namiddag en ook die liep nog uit tot de avond, tot wanneer het te donker werd om nog te zien waar de baan lag. De hele namiddag werd er gedrift, gegleden en zelfs gedragraced. Snelheden van boven de 200km/h maakten een aantal keer hun opwachting om daarna snel weer te verdwijnen in een wolk van opspattende sneeuw en lawaai. Bocht na bocht werd aan elkaar gedrift in een harmonie van controle, overstuur, geluid en gevoel. Een waar spektakel voor de toevallige voorbijganger, een groot genot voor de man achter het stuur. De Z3 Coupé en de E39 M5 deden hun werk met een onvermoeibare drang naar meer.
Na een paar liter benzine, wat V8 gebrom en het gegil van een straight six, ging het licht langzaam uit boven de speeltuin. Met enige tegenzin werd afscheid genomen van de open vlakte, waarna de poort weer dicht ging. “Tot morgen” weerklonk het, waarna onze wegen zich opsplitsten en de rust langzaam terug keerde in het bos.
