Ik zat al drie uur te wachten tot John eindelijk wakker werd en we naar buiten konden gaan. Als grote Lamborghini fan is het lastig om uit te slapen op zo’n mooie dag: een fotoshoot met een Gallardo vanuit een Mercedes-Benz G63 AMG, waar later nog een Audi R8 bij kwam. Kaartje leeg, batterij vol, geld op het tramkaartje, wij waren er klaar voor.
Een kwartier later stonden we te wachten bij Götaplatsen. Het wachten duurde eeuwen. Elk geluidje lijkt op de V10 van een Gallardo, alles. Letterlijk alles. Iedere zwarte auto leek op de matzwarte Nera van David, maar het was voor de zoveelste keer weer een Volvo. De eerste die arriveerde was Fayez met de koelkast. Fayez, degene die altijd te laat is, is deze keer als eerste. De koelkast is natuurlijk een G63 AMG, maar zeg nou zelf. Lijk hij niet op een koelkast, of is het toch meer een kluis op wielen? Het sluiten van de deuren klinkt tenslotte als het herladen van een shotgun.
Als tweede was daar dan eindelijk de Gallardo. Mijn hart ging tekeer. Na bijna een jaar zag ik dan eindelijk de Gallardo Nera in het echt. Voor die auto kun je mij echt op elk uur van de dag wakker maken, wat een beest.
Nadat Janne was gearriveerd, konden we beginnen met de photoshoot. Het idee was om rechtstreeks naar de tunnel te gaan en daar 80 te rijden zodat ik rolling shots kon maken van de Gallardo. Toen kwam ik erachter dat communiceren best lastig is tussen een Arabier, een Zweed en een Nederlander. In plaats van rechtstreeks naar de tunnel te gaan, reden we eerst vier rondjes door de stad en toen we eindelijk bij de tunnel aankwamen, trapte David de Gallardo op zijn staart en kwam er confetti uit mijn oren. Wat een geluid komt er uit die V10. Volledig standaard. De kleppen gaan open en je hoort het Italiaanse volkslied. Tenminste, hoe het zou moeten klinken. Achja, dan maar geen rolling shots. Dit geluid zal ik tenminste nooit vergeten.
De tussenstop was bij een soort kade onder de brug naar Göteborg. De eigenaren stonden lekker de kletsen terwijl ik mijn kaartje vol schoot. Met veel moeite kon ik ook foto’s maken van de R8 en de G63 en niet alleen van de Gallardo. Na een paar (honderd) foto’s liet ik mijn camera zakken en keek ik naar de lijnen van de auto. Zoekend naar nieuwe lijnen die ik nog niet ontdekt had. Nee, die waren er niet. Weer een teken dat bevestigde dat de Gallardo by far mijn favoriete auto is. Ja, een Nissan GT-R is sneller en misschien wel goedkoper. Maar voor mij gaat geluid en uiterlijk boven prestaties.
Lang genoeg gewacht. Het was tijd om verder te rijden. En nu waren de rollen omgedraaid. Ik mocht plaatsnemen in de Gallardo en John volgde ons in de G-klasse. Iedereen zegt dat een Gallardo oncomfortabel zit. Ik weet niet wat jullie gewend zijn, maar ik vond die kuipstoelen perfect zitten. David vertelde mij ook dat zij negen uur achter elkaar in de auto door Duitsland hebben gereden zonder enige problemen. In de Gallardo voel je je relaxed maar toch lichtelijk gespannen. Wetend dat die V10 straks op z'n staart getrapt wordt in de 1,6 kilometer lange tunnel. Ja dan kun je niet stil in die stoel blijven zitten. De Gallardo begon te rollen en in mijn maag gebeurde dingen die alleen petrolheads zullen begrijpen. Een eindeloze linkse bocht bracht ons op de brug waardoor we een overzicht kregen over de stad. Wat is dat toch lekker vanuit een Italiaanse stier. Bij de tunnel van z'n vier naar z’n twee en gas erop. Wij waren niet de enige die zaten te genieten, want overal zag je dat de raampjes van auto’s open gingen. Was die tunnel maar 10 kilometer, want aan dat geluid wen je nooit. Dezelfde grijns zat er op Davids gezicht die hij acht maanden geleden ook had, toen hij voor de eerste keer door deze tunnel reed.
Na een slingerweggetje kwamen we aan op de laatste stop, Skansen Kronan. De berg met een mooi uitzicht over de stad terwijl de zon langzaam achter de bergen verdween. Mijn dag kon niet meer stuk. De hele dag met een Gallardo op pad is altijd al een droom geweest. Een droom die dan eindelijk waarheid werd.
Na een week pakte ik weer het vliegtuig naar onze zuiderburen om vervolgens terug te rijden naar Nederland. Tijdens de vlucht nog wat foto's bewerken, tot de zakenman naast mij een compliment gaf voor de foto en vroeg wat ik die dag gedaan had. Ik vertelde met een grijns de wat er die dag gebeurde en de hele dag werd weer in mijn hoofd afgespeeld.
Verhaal door: mee gespot
