Op m'n tweede dag in Londen liep ik m'n vaste spotroute weer die eindigde bij The Dorchester. Vanaf een afstandje zag ik een grote vleugel die ik vaag herkende van foto's. Naarmate ik dichterbij kwam zag ik dat het een LP670-4 Superveloce was. Na een paar minuten verbijsterd stil te hebben gestaan en alleen maar te hebben gekeken, begon ik foto's te maken, daar doen we het toch allemaal voor! Het is zeer begrijpelijk dat deze auto veel bekijks trekt, maar verrassend dat zelfs Londenaren hiervoor uit hun taxi komen of van hun koeriersfiets afstappen. Je zou toch denken dat ze alles al gewend zijn?
Later die dag kwam ik de auto weer op verscheidene locaties tegen, de bestuurder hield duidelijk van autorijden. Wat moet je anders met zo'n auto? De London-gangers kennen het tafereeltje wel: vanaf hun hotel even langs Harrods, dan de auto stilzetten op Sloane Street om wat drinken bij 't Jumeirah Carlton Towers of om nog even te winkelen om vervolgens weer wat te drinken om de hoek van 't Jumeirah bij een dochterhotel. Zo gaat dat de hele vooravond door. Voor sommigen misschien uitermate belachelijk, voor ons spotters een zegen.
Nadat ik de auto op Sloane Street zag parkeren, besloot ik de eigenaar aan te spreken.
Ik: "Do you like it as much as I do?"
Hij: "I love it! Would you like to take some pictures of the inside?"
Ik: "Sure!" *klik* "Could I maybe take a ride with you when you leave?"
Hij: "Sure mate, hop in!"
Ik:
Dat laat ik me geen twee keer zeggen! Alleen al het opendoen van de deur was supergaaf! Wat een uitvinding. Het was geen probleem om het te filmen, dus al stuntelend met m'n fototoestel in één hand, m'n rugtas tussen m'n benen en m'n videocamera in de andere hand gingen we van start. Het is niet bepaald een ruime auto, maar ik pas met m'n bovengemiddelde breedlijvigheid (*kuch*) nog prima in zo'n Reventón-stijl racekuip!
Nog geen tien seconden na afloop van dit filmpje, zag ik opeens iets opdoemen uit m'n zijraampje. Politie, juten, cops, "the rozzers"! M'n hart klopte al aardig snel na ons ritje, maar er kwamen nog een paar "beats per minute" bij! "This is not a racetrack, are you mad?!" zei Oom Agent. Na duizendmaal excuses namens de bestuurder en een paar weesgegroetjes van mijn kant, reed de politieauto door. Gelukkig, hij hoeft nog geen afscheid te nemen van z'n supermooie stier uit Sant' Agata Bolognese.
Dit was echt wel één van de hoogtepunten van m'n weekje Londen!
Richard de Heus