De Gallardo en Murciélago zijn Lamborghini's die bij het grote publiek wel bekend zullen zijn. In het verleden heeft Lamborghini ook zeer bekende auto's voortgebracht, de Countach en Diablo zijn al wat oudere auto's die nog steeds tot de verbeelding spreken. Hiernaast zijn er ook wat minder bekende modellen door Lamborghini op de markt gebracht, de Jalpa, Espada en Jarama. De Miura zal hier qua bekendheid tussenin zitten. Iedere autoliefhebber zal dit model kennen en herkennen, maar het grote publiek zal het niks zeggen. Tijd om deze auto eens nader te bekijken.
In de acht jaren, van 1966 tot en met 1973, dat de Miura geproduceerd is zijn er circa 750 exemplaren van de band gerold. Het was in die tijd een zeer vooruitstrevend ontwerp, het was één van de eerste succesvolle auto's met een in het midden geplaatste motor met achterwielaandrijving. Voorheen werd dit alleen bij volbloed raceauto's toegepast. Dit was in eerste instantie ook het geval met het chassis voor de Miura. De chassisontwerper Giampaolo Dallara wilde zijn baas Ferruccio Lamborghini overhalen te gaan racen, daartoe ontwierp hij een chassis uit één stuk met ruimte voor een V12 in het midden. Om de auto compact te houden wordt de V12 dwars achter de bestuurder en passagier geplaatst, de versnellingsbak werd in het oliecarter geïntegreerd. Op dat moment had dhr. Lamborghini er geen oren naar om zelf te gaan racen. Wel werd het chassis compleet met ophanging en motor tentoongesteld op de Salon van Turijn in 1965.
Tijdens deze motorshow kreeg Lamborghini zoveel goede reacties op dit chassis dat besloten werd er een body voor te ontwerpen. Het bedrijf Bertone is aan de slag gegaan met de carrosserie voor de Miura. In 1966 werd de P400 voor het eerst aan de wereld getoond tijdens de Genève autoshow. Hier bleek dat de heren van Bertone een winnaar ontworpen hadden. Tijdens deze autoshow kon Lamborghini maar liefst zeventien bestellingen noteren. De auto die eerst niet goed was bevonden door Ferruccio Lamborghini zou nu toch in productie worden genomen.
P400
De eerste Lamborghini Miura's stonden bekend onder de werknaam P400, geproduceerd tussen 1966 en 1969. Ze werden aangedreven door de welbekende 3,9 liter V12 van Lamborghini. De 350 pk die deze motor levert was voldoende om de Miura in zeven seconden tot de 100 km/u te laten accelereren. De P400 stopte pas met accelereren bij 260 km/u.
P400 S
In 1968 werd de P400 S (Sprinto), roepnaam Miura S getoond op de Autoshow van Turijn. De S had een aantal kleine wijzigingen ondergaan ten opzichte van de eerste Miura. Zo kreeg de S chromen strips om de ramen en het interieur werd wat comfortabeler gemaakt. Ook motorisch werd het één en ander aangepakt. Dit resulteerde in een extra 20 pk. Hierdoor verbeterde de acceleratie tot 100 km/u naar 5,6 seconden, de topsnelheid werd 288 km/u. De P400 S werd van december 1968 tot maart 1971 geproduceerd.
P400 SV
De P400 SV (Veloce), roepnaam Miura SV, zag in 1971 het levenslicht. Ook deze versie had een flink aantal verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger de P400 S. Onder meer de "wimpers"”rondom de koplampen waren verdwenen. Aan de achterzijde werden de wielkasten een stuk verbreed, dit was nodig omdat er nieuwe bredere wielen onder de Miura geplaatst werden. Ook werd er meer vermogen uit de V12 geperst, een extra 15 pk, wat resulteerde in 385 pk. Je zou verwachten dat deze extra pk's ook resulteerden in een hogere topsnelheid. Niets is echter minder waar, door de bredere achterbanden bleef de topsnelheid gelijk.
Jota
De Miura Jota was bij Lamborghini intern bekend als de "Miura Privata". Hier is slechts één exemplaar van gebouwd. Dit was een compromisloze raceauto, welke door Lamborghini gebruikt werd als testauto. Nadat de tests afgerond waren werd de Jota verkocht, echter vlak voordat de wagen aan de nieuwe eigenaar overgedragen zou worden werd hij total-loss gereden. De resten vlogen hierna in brand waarna er niets van de Jota overbleef.
P400 SV/J
Een aantal klanten van Lamborghini had gehoord over de Jota en waren direct enthousiast. Hierdoor werd door Lamborghini besloten een aantal P400 SV's om te bouwen en de wagen zo wat dichter naar de Jota te brengen. Het waren puur uiterlijke modificaties die de Miura op de Jota moesten laten lijken.
Roadster
Net als de Jota was de Lamborghini Miura Roadster een one-off. Slechts één Miura Roadster heeft ooit de Lamborghini fabriek verlaten. Dit exemplaar was puur en alleen gebouwd om te laten zien waar men toe in staat is. Nadat dit model op enkele beurzen tentoongesteld was is het verkocht aan een aantal bedrijven in de metaalbranche. Alleen om te laten zien wat er mogelijk is op het gebied van het bewerken van metaal. De Miura Roadster bestaat op dit moment nog steeds, er zijn een aantal replica's van gemaakt, dus of je ooit de originele Roadster te zien krijgt blijft de vraag.
Problemen met de Lamborghini Miura.
Aangezien het chassis puur als racewagen ontwikkeld was gaf dit enige problemen. Vooral het oorverdovende motorgeluid en de hitte werd vaak problematisch gevonden. Door de motorruimte te isoleren en een dubbele ruit tussen de motorruimte en inzittende te plaatsen werd de wagen wat comfortabeler. De carburateurs die gebruikt werden om de motor van het juiste benzine/lucht mengsel te voorzien kwamen direct uit de racerij. Deze waren berucht in brand te vliegen wat enige malen gebeurde, vooral gedurende het stationair draaien van de motor. Een ander probleem met de Miura was aan de voorkant van de auto te vinden. Lamborghini had de benzinetank daar geplaatst. Aangezien de gewichtsverdeling veranderde tijdens het rijden, hoe verder gereden was des te leger de tank, hoe lichter de auto aan de voorkant werd. Als de tank bijna leeg was werd de Miura boven de 240 km/u vrijwel onbestuurbaar omdat de lichte voorkant door de luchtstroom bijna werd opgetild.
Bronnen:
Wikipedia
Autoweek
Wikicars
Lambocars
Supercars
