In de 250 serie zijn de meest verschillende varianten geleverd door Ferrari en vond allemaal plaats tussen 1952 en 1964. De 250 staat voor de inhoud van de cilinders 250cc wel te verstaan. In deze editie van exoot onder de loep kijken we naar de Ferrari 250 GTO.
Deze bijzondere klassieker is ontworpen in 1962, dit omdat de Ferrari 250GT SWB (short wheel base) niet goed genoeg presteerde op het circuit. Hierdoor was het tijd om een vernieuwde bolide te bouwen. Maar de FIA kwam toen met een regel die ervoor zorgde dat men niet zomaar een nieuwe raceauto kon ontwikkelen zonder er ook een productiemodel van te maken.
Maar Enzo Ferrari liet zich niet zomaar aan de kant zetten. Samen met Giotto Bizzarrini ontwikkelden ze een aerodynamische carrosserie op basis van de 250 GT SWB. De neus van deze bolide werd zo dicht mogelijk gehouden en er was alleen plaats voor de drie kenmerkende afsluitbare koelgaten. Daarnaast werd er een geïntegreerde spoiler op de achterzijde gemonteerd welke zorgde voor nog meer neerwaartse druk. Dit was het begin van een fabuleuze auto, de Ferrari 250 GTO. De O staat voor Omologato wat dus betekend gehomologeerd. Nu Ferrari dus een productiemodel vervaardigd had kon Ferrari dus weer deelnemen aan de GT-Kampioenschappen. Vandaar dus de naam, GTO.
Dan de technische gegevens, deze bolide haalde in 1962 dus al een topsnelheid van meer de 250 km/u! Dit alles werd mogelijk gemaakt door een V12 met 290 pk bij 7.400 toeren per minuut. De sprint naar de 100 km/h per uur werd uitgevoerd binnen zes seconden. Daarnaast had deze Ferrari vijf versnellingen die zijn tijd al ver voorruit waren!
Qua luxe was het wel slecht gesteld in deze 250 GTO maar dat is ook de bedoeling van een racer! Zo was deze uitgerust met kunststof ruitjes en had deze geen geluidsisolatie in het interieur waardoor je de V12 goed kon horen brullen. Om nog meer gewicht te besparen waren er ook geen bumpers gemonteerd op deze Italiaan. Maargoed het was immers een volbloed raceauto van Ferrari!
Doordat deze 250 GTO is gebouwd op basis van de SWB omzeilde Enzo Ferrari de regel om aan de vereiste 100 productie auto’s te komen. In 1964 werd de laatste GTO gebouwd welke een iets andere carrosserie heeft en een krachtigere V12 met 300 pk bij 7.700 tpm welke het totaal op 39 stuks brengt.
Dat deze Ferrari een ware collectorsitem is geworden kan je wel zien aan de prijzen die betaald worden voor deze uit Italië afkomstige bolide, namelijk een kleine 17 miljoen euro. In Nederland is er één exemplaar aanwezig bij Ferrari-dealer Kroymans. Deze is alleen nog nooit gespot op de openbare weg wat natuurlijk logisch is, eigenaren zijn enorm zuinig op de bijzondere bolide. Ook op Autogespot staat tot nu toe maar één exemplaar welke gespot is in Parijs.
